Jedyna okazja legalnego wjazdu rowerem na szczyt Śnieżki 1602m n.p.m. Minęło szybciej niż się spodziewałem .
Trafiliśmy na sierpniowe ochłodzenie, więc gdy „na dole” było rzeźkie 12–15°, na górze trzeba było pogodzić się z 3°C.

Upalna pogoda (pierwszy raz na podjazdach pot kapał mi z łokci ) i zgon w połowie trasy. Pod koniec tętna 140-150 na podjazdach to był maks. Nie wiem, czy za mało zjadłem przed zawodami, czy za mało wypiłem w trakcie, czy zwyczajnie zabiła mnie temperatura .

Łatwa technicznie, choć wymagająca kondycyjnie trasa. Częściowo pokrywała się z przebiegiem zeszłorocznego Międzygórza.

trudna technicznie i wymagająca kondycyjnie trasa, w końcówce trochę zabrakło mocy, w efekcie duża strata do pierwszego i średni wynik

start z grypą żołądkową – słaby wynik i mocne odchorowanie zawodów później

Doszedłem już trochę do siebie po chorobie i byłem w stanie nawiązać walkę z osobami które w Rabce zostawiły mnie daleko za sobą. Nie była to grupa jak w pierwszej połowie sezonu, ale jechało się wyraźnie lepiej, co widać też po zajętym miejscu i stracie czasowej na tej trudnej i dość długiej górskiej trasie.

Po chorobie i przerwie jechało się ciężko. Za to wykręciłem tegoroczny HRmax – 195bpm .